Fyrsti dagurinn gekk eins og í sögu hér í Vatnaskógi. Strákarnir tóku virkan þátt í dagskránni, hvort sem það var á bátum, í íþróttahúsinu, í 60 m hlaupi eða kúluvarpi svo fátt eitt sé nefnt. Þá tók hópur drengja þátt í leynifélagsfundi, sem við eðli máls samkvæmt getum ekki útskýrt nánar, aðrir tóku þátt í útileikjum og svo voru einhverjir sem fóru um skóginn á eigin vegum og skoðuðu nánasta umhverfi.
Á kvöldvöku var boðið upp á leikrit með leikhópnum Villiöndinni, framhaldssagan um Najac var lesinn og drengirnir heyrðu söguna um Miskunnsama samverjann. Eftir fánahyllingu í morgun var síðan morgunstund þar sem drengirnir heyrðu um uppbyggingu Biblíunnar og fengu upplýsingar um dagskrána framundan.
Veðrið er frábært þessa stundina í Vatnaskógi, þó ekki sjái til sólar í augnablikinu, enda hlýtt og logn. Því er stór hópur drengjanna úti í vatni þessa stundina að vaða, synda og skemmta sér, þó vatnið sé vissulega ögn kaldara en ég persónulega ræð við.
Myndir úr 7. flokki
Það er metnaður okkar sem störfum í Vatnaskógi að gera gott starf enn betra. Ef þú hefur ábendingar, athugasemdir eða vilt hafa samband við okkur hér í Vatnaskógi getur þú sent tölvupóst á elli@vatnaskogur.net.
Með kveðju úr Skóginum,
Halldór Elías Guðmundsson
Fræðsluinnlegg á fyrsta degi – Heimþrá
Í þessum flokki hefur enn sem komið er borið mjög lítið á heimþrá, þó vissulega séu alltaf einhver tilvik í stórum hópi. Þó þykir mér mikilvægt að útskýra fyrir þeim foreldrum sem áhuga hafa hvaða hugmyndafræði og nálgun við aðhyllumst í þessum flokki í Vatnaskógi í tengslum við heimþrá. Því er hér smá innlegg.
Þrátt fyrir að heimþrá hafi ekki mikil áhrif nema á mjög lítinn hluta drengjanna er heimþrá mikilvæg tilfinning og getur snert okkur öll. Heimþrá snýst um missi og er þannig nátengd sorg og viðbrögð drengjanna eru oft eins og skyndikúrs í sorgarviðbrögðum. Drengirnir hafa tilhneigingu til að koma með ásakanir, loka sig af, reiðast og nota samningatækni til að takast á við vanlíðan/sorgina. Oft fylgir líkamleg vanlíðan, oftast nær í tengslum við magann (eða meltingarkerfið) þó stundum birtist líkamlega vanlíðanin í hausverk eða stirðleika í liðum.
Fullorðnir einstaklingar þekkja væntanlega flest þessi einkenni, enda fullkomlega eðlileg viðbrögð við áfalli og breyttum aðstæðum. Fyrir marga drengina í sumarbúðum eru þessar sveiflukenndu og sterku tilfinningar hins vegar nýjar og jafnvel áður óþekktar, sem þeir vita ekki hvernig er hægt að takast á við.
Í Vatnaskógi leggjum við áherslu á að takast á við þessar tilfinningar í samráði við foreldra og höfum samband strax og við teljum að tilfinningarnar hefti tækifæri drengjanna til að njóta dvalarinnar. Það að við höfum samband merkir samt alls ekki að við teljum að viðkomandi drengur þurfi að fara heim, heldur miklu fremur viljum við að þekking foreldra á barninu nýtist til að hjálpa okkur að finna leiðir til að hjálpa barninu að njóta sín.
Aðferðafræðin í heimþrármálum hérna í Vatnaskógi þessa vikuna er sú að hjálpa barninu að brjótast út úr sorgarferlinu, sættast við umhverfi sitt og sjá tækifærin í dvölinni. Þannig viðurkennum við og skiljum tilfinningarnar en reynum að beina athygli þeirra frá vanlíðuninni að tækifærunum.
Við trúum því að þessi reynsla drengjanna, að láta ekki stjórnast af vanlíðan, þó þeir viðurkenni hana og gangist við henni, sé mikilvæg fyrir drengina og hjálpi þeim til að þroska tilfinningar sínar og andlegt atgervi. Við skiljum þó líka að það getur gerst að aðstæður, upplifun og tilfinningar drengjanna séu þess eðlis að þeir eru einfaldlega ekki tilbúnir til að takast á við dvölina og þurfa að vera skemur en áætlað var í upphafi. Það gerist þó mjög sjaldan.